Konferencja IGDF-Ottawa 25-27 czerwca 2010

Tegoroczna edycja dorocznej konferencji Międzynarodowej Federacji Szkół Psów Przewodników odbyła się w dniach 25-27 czerwca w Ottawie, w Kanadzie. W konferencji wzięło udział 245 osób z 19 krajów, wśród nich przedstawiciele szkół psów przewodników, ośrodków hodowlanych, Światowego Związku Niewidomych i pracownicy ośrodków uniwersyteckich. Naszą Fundację reprezentowała Beata Kolek. Trzy dni zajęć podzielone były na tematyczne zajęcia warsztatowe i sesje plenarne, które obejmowały m.in. następujące tematy: 1.Pies przewodnik dla dzieci Tematem warsztatów było przekazywanie informacji rodzicom i młodym ludziom o możliwości poruszania się z psem przewodnikiem, tak by w przyszłości mogli rozważyć, czy taki pies odpowiadałby ich indywidualnym potrzebom życiowym. Australijska szkoła Royal Society for the Blind przedstawiła nowy program o nazwie K94-U2C o charakterze „przyjdź i spróbuj”, w ramach którego młodzi niewidomi mogą przyjechać na weekend i bezpośrednio z trenerem poznać zasady pracy z psem przewodnikiem. 2.Szkolenie zorientowane na środowisko metodą Waltera H. Ruppa Walter H. Rupp był pionierem szkolenia psów przewodników w Szwajcarii. Prezentacja pokazywała szkolenie zorientowane na środowisko pracy oraz jak jego elementy można wykorzystać w nowoczesnym szkoleniu psa. 3.Ewolucja w szkoleniu psa przewodnika od czasu wyszkolenia pierwszego psa we Francji. \tPrezentacja pokazywała głównie historię psów przewodników we Francji. 4.Radzenie sobie z bólem; nowe spojrzenie na problem. Wiele psów nie informuje bezpośrednio, że odczuwa ból. A fakt ten bezpośrednio wpływa na jakość pracy i samopoczucie psa. Najczęstszym sygnałem bólu jest zmiana zachowania. Omówiono różne rodzaje bólu, sposoby rozpoznawania i oceniania jego siły, farmakologiczne i poza farmakologiczne sposoby uśmierzania go, jak powinno się edukować pracowników i klientów w tym temacie oraz poddano analizie różne opinie na temat bólu i radzenia sobie z nim. 5.Wyposażenie przyszłych trenerów psów przewodników Prezentacja pokazywała utworzoną w 1998r. w Japonii 3-letnią szkołę trenerów psów przewodników. Klasy mają do 10 studentów, a wykłady odbywają się z szeregu różnych dziedzin, tj. biologia, rehabilitacja, prawo. Dotąd wyszkolono 13 trenerów i 4 instruktorów. 6.Wyzwania i przemyślenia na temat początków domowego programu szkolenia klientów prowadzonego w kraju o słabo rozwiniętym systemie usług psów przewodników. Prezentacja pokazuje szkolenie w warunkach domowych psa dla osoby niewidomej mieszkającej na Malcie. Szkolenie takie zostało przeprowadzone w 2009r. przy współpracy dwóch trenerów z dwóch szkół: ze Słowacji i ze Szwecji. Pokazano techniczne uwarunkowania pracy. 7.Przewidywanie, które ze szczeniaków odniosą sukces, a które nie. Wiele szkół staje przed problemem oceny szans szczeniaka w realizacji szkolenia, a następnie zdania egzaminu końcowego i stania się wartościowym psem przewodnikiem. Na jakiej podstawie podejmowane są decyzje o szkoleniu lub odrzuceniu psa? Jak możemy poprawić prawidłowość podejmowanych decyzji? Prezentacja jest raczej otwarcie debaty i zachęceniem innych, by podzielili się swoimi rozwiązaniami. Na potrzeby tej prezentacji przeprowadzono badanie, czy doświadczeni egzaminatorzy potrafią przewidzieć sukces lub odrzucenie szczeniaka. Trzech sędziów dokonywało oceny 50 szczeniąt, gdy miały 3,4,6 i 9 miesięcy. Ocena sędziów nie odbiegała od standardowych rezultatów. 8.Psia neonatologia – jak zwiększyć przeżywanie szczeniaków. Obecność przy porodzie i kontrola dolegliwości, które mogą przytrafić się nowonarodzonym szczeniakom pozwoli nam zwiększyć przeżywalność szczeniąt. Z jednej strony istnieją patologie wynikające z otoczenia (nieodpowiednie miejsce dla miotu – niewłaściwy koszyk lub pudełko, złe warunki higieniczne lub wilgotność), z drugie zaś przekazywane przez matkę, np. toksyczne mleko lub psia opryszczka. Kontrola tych warunków pomoże zwalczyć problem. 9.Rozwiązywanie konfliktów przy wzajemnym wsparciu. Niewidomi i niedowidzący muszą upominać się o swoje prawa. Ludzie, którzy pracują z osobami niewidomymi są często proszeni, by wypowiadać się na ich rzecz. Tak również organizacje, np. organizacja użytkowników psów przewodników (GDUI), międzynarodowy związek użytkowników psów asystujących i inne podobne, muszą bronić praw swoich członków i klientów. Jest to coraz częściej również zadanie dla instruktorów, by pomagać klientom poruszać się także po ścieżkach przepisów prawnych. 10.Wykorzystanie klikera jako narzędzia eliminującego problemy: doświadczenia The Seein g Eye. Pracownicy Seeing Eye zaczęli używać klikera w sytuacjach, gdy jeszcze po zdaniu egzaminu kliencie potrzebowali dodatkowej pomocy. Prezentacja pokazywała doświadczenie 10 lat używania klikera i rozwinięcie nowych technik. 11.Co to jest Szacunkowa Wartość Hodowlana (EBV) i jak może być wykorzystana? Zmiana genetyczna zachodzi wtedy, kiedy zwierzęta wybrane do reprodukcji są genetycznie lepsze niż inne. EBV osiąga się uporządkowując wszystkie psy od najlepszego do najmniej pożądanego. Prezentacja pokazywała, jak wykorzystać EBV do identyfikacji najlepszych psów na rodziców następnej generacji. 12.Źródła informacji dla klienta aplikującego o drugiego psa Przedstawiciele Guide Dogs NSW/ACT z Australii przygotowali skryp i materiał audio dla klientów, którzy będą się starali o drugiego psa. Okres przeniesienia pierwszego psa na emeryturę jest dla klienta bardzo trudny tak emocjonalnie jak i organizacyjnie, wobec czego szkoła stara się, by jak najbardziej ten czas mu ułatwić. 13.Lewa strona czy obie strony? Warunki do poruszania się ulicami Japonii są bardzo trudne, chodniki, jeśli są, są wąskie, zatłoczone i najeżone wieloma przeszkodami. Trenerzy uczą psy chodzić po obu stronach klienta tak, by zapewnić mu maksymalne bezpieczeństwo. 14.Potrzeby przyszłych użytkowników psów przewodników Prezentacja dotyczyła warunków Południowej Afryki. Kliencie pochodzą głównie ze środowisk muzułmańskich lub hinduskich, gdzie z powodów religijnych lub kulturowych, psy nie zawsze są akceptowane. Instruktorzy muszą nie tylko wspierać nowych użytkowników, ale również upewnić się, ze nowi aplikanci podejmują przemyślane decyzje. 15.Podwójny cel – pies przewodnik dla niewidomych i pies dla głuchych w Wielkiej Brytanii. Od 2003r. Guide Dogs i Hearing Dog wyszkoliły wspólnie opracowaną techniką 12 zespołów psów przewodników. Opracowały nowe strategie, techniki rozmów kwalifikacyjnych i oceniania, by zapewniec wysoki standard pracy psów dla osób które są głuchoniewidome. 16.Budując nowe ścieżki – wczesna socjalizacja szczeniaków i jej wzbogacenie. Guide Dogs for the Blind, USA, przedstawiło swój program wczesnej socjalizacji szczeniaków urodzonych na terenie szkoły i przebywających pod stałą opieką pracowników i weterynarzy. Szczeniaki przekazywane do rodzin zastępczych zapoznały się już z różnymi ludźmi, zwierzętami, różnorakim środowiskiem, przyzwyczajone są do czesania i poruszania się na smyczy. 17.Jak wykorzystanie biotechnologii reproduktywnej może pomóc zwiększyć jakość psów przewodników i zachować różnorodność potencjału genetycznego. Prezentacja dotycząca przechowywania i dystrybuowania zamrożonego nasienia psów, a także komórek jajowych suk i komórek zapłodnionych. 18.System domowego szkolenia na sposób północno-amerykański. Prezentacja systemu domowego szkolenia klientów. Obejmowała powody, dla których warto prowadzić tego typu szkolenie, program szkolenia, zdobywanie funduszy, pracowników i psów, obszary usług, marketing skierowany do społeczności niewidomych oraz do całego społeczeństwa, adekwatność klienta, zarządzanie czasem oraz produktywność. 19.Nowy projekt dotyczący szczeniąt w Japonii – wychowanie szczeniąt w więzieniach. Pomysł na połączenie trzech elementów: wychowanie szczeniaków dla potrzeb ich późniejszego szkolenia na psy przewodniki dla osób niewidomych i niedowidzących, podjęcie problemu rehabilitacji społecznej więźniów oraz wzmocnienie prac na rzecz społeczności lokalnej. 20.Użytkownik psa przewodnika poruszający się z siódemką dzieci. Opowieść o historii niewidomej Heather, mieszkającej w Australii, matki 7 dzieci w wieku od 18 miesięcy do 13 lat. Trójka z jej dzieci jest również niewidoma. 21.Psy dla osób na wózkach – usługi dla klientów niepełnosprawnych w kilku obszarach. Prezentacja podsumowywała zmiany, jakie zaszły w programie szkolenia psów dla osób niewidomych na wózkach od koncepcji w okresie początkowym, 2003r., do szkolenia obecnego prowadzonego przez Guide Dog for the Blind, USA. 22.Wykorzystanie różnych ras i krzyżówek w Wielkiej Brytanii i ich potencjalna wartość. W Gude Dogs w Wielkiej Brytanii zawsze używano do szkolenia na psy przewodniki labradory, golden retrievery i owczarki niemieckie. Okazjonalnie ze zmiennym szczęściem szkolono również inne rasy, ale ich liczba i obiektywne informacje są tak niewielkie, że trudno mówić o ich faktycznej przydatności. W ciągu ostatnich czterech lat próbowano krzyżować inne rasy z już stabilnymi osobnikami wcześniej używanych ras. Prezentacja opowiadała o wynikach tych prac. 23.Relacja pomiędzy wykorzystaniem różnych pomocy w poruszaniu się przez użytkowników psów przewodników a użytkowników białej laski w Wielkiej Brytanii. W tej prezentacji autorzy z Północnej Irlandii badali cechy użytkowników psów przewodników, którzy cierpieli na poważne uszkodzenia wzroku oraz użytkowników białej laski. Skupili się na relacjach pomiędzy rozmiarem i czasem trwania niepełnosprawności a jakością życia i pokazywali zależności, które mogą być pomocne dla osób podejmujących decyzje o strategiach rehabilitacji potencjalnych klientów. 24.Mobilność globalna – wspólna praca, by promować rozwiązania w poruszaniu się przy pomocy psa przewodnika dla niewidomych wśród muzułmanów i mniejszości etnicznych. Prezentacja rozwiewa mity, określa potencjalne bariery i wskazuje możliwości wykorzystania psów przewodników w kontekście Islamu. 25.Wprowadzanie w czyn zasady selekcji genetycznej. Prezentacja skierowana przede wszystkim do trenerów, hodowców i weterynarzy. Wyjaśnia, ze bez względu na wielkość szkoły, przy zachowaniu zasad genetycznej selekcji można otrzymać lepsze psy – zdrowsze i osiągające wyznaczony im cel. 26.Strona internetowa IGDF. Przygotowana jest już struktura strony internetowej IGDF. Już wkrótce będzie ją można znaleźć pod adresem: WWW.igdf.org.uk Ma ona służyć jako platforma wymiany informacji pomiędzy szkołami. Będzie można zamieszczać na niej własne ogłoszenia. Strona jest łatwa do nawigowania. Znajdą się na niej również materiały z omawianego seminarium. 27.Ataki psów na psy przewodniki. Przygotowana przez Alana Brooksa i Rachel Moxon z Guide Dogs w Wielkiej Brytanii prezentacja dotyczyła problemu zwiększającej się liczby psów przewodników atakowanych przez inne psy w miejscach publicznych. Przedstawiono film nagrany w londyńskim metrze obrazujący taką sytuację. 28.Określenie poziomu utraty wzroku i jej wpływu na życie codzienne u osób z poważnym i głębokim niedowidzeniem. Prezentacja testów, który mogą być używane do określania zakresu utraty wzroku i klasyfikacji widzenia. 29.Wykorzystanie szczątkowego widzenia w poruszaniu się. W przypadku ograniczenia widzenia, niezależne, bezpieczne i godne poruszanie się jest naruszone. Prezentacja pokazywała badanie stopnia korzystania ze szczątkowego widzenia (ostrość widzenia, widzenie kolorów, wrażliwość na kontrast i pole widzenia) podczas poruszania się i jego znaczenie w ogólnym poruszaniu się (prędkość chodzenia, ocena odległości, krok) i poruszaniu z psem przewodnikiem (linia chodzenia, praca ramieniem, unikanie przeszkód). 30.Praca, odpoczynek i zabawa. Prezentacja badania prowadzonego przez Guide Dogs Victoria, Australia, i Uniwersytet Monash. Badanie realizowane na psach powracających od rodzin zastępczych do psiarni w szkole, by podjąć następnie szkolenie na psa przewodnika. Jego celem było znalezienie środków do obniżania stresu psów, który jest związany ze zmianą warunków życiowych.

Podczas seminarium wybrano cztery osoby do zarządu organizacji, które zastąpiły osoby ustępujące. Wśród nich znalazł się John Gosling z Guide Dogs Victoria z Australii, który był asesorem naszej Fundacji przy przyjmowaniu nas do IGDF. Spotkanie pokazało, że oprócz istniejących kilku dużych i zasłużonych szkół psów przewodników, w ostatnim dziesięcioleciu na całym świecie powstało i jeszcze powstaje wiele mały szkół, które potrzebują wzajemnego wsparcia, wymiany wiedzy, szkolenia nowych trenerów i dobrego materiału na psy przewodniki. Potrzebna nam jest wspólna płaszczyzna współpracy i stałe kontakty będą bardzo pomocne.